Πρόσφατα γράφτηκε πως μια κινέζικη ομάδα έφτασε στο σημείο να προσφέρει κοντά στα 300 εκατομμύρια ευρώ προκειμένου να αποκτήσει τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Η υπόθεση δεν προχώρησε, ωστόσο δεν αποκλείεται σύντομα οι ασιάτες να επανέλθουν. Αν όχι για τον Πορτογάλο σούπερ σταρ, για κάποιον άλλο εφάμιλλης πάνω-κάτω αξίας. Ίσως τον Μέσι, τον Νεϊμάρ ή τον Ζλάταν που λόγω ηλικίας και ιδιοσυγκρασίας μπορεί να τους κάνει την τιμή να απολαύσουν λίγη από τη μεγαλειότητά του.
Γράφει ο Νικόλας Ακτύπης
Έτσι κι αλλιώς τα τελευταία χρόνια ολοένα και περισσότεροι ποδοσφαιριστές «πρώτης γραμμής» παίρνουν το δρόμο για τις πολυπληθείς και μολυσμένες πόλεις της αχανούς αυτής χώρας. Μια απόφαση δύσκολη, η οποία όμως γίνεται ευκολότερη όσο τα συμβόλαια που υπογράφουν γεμίζουν από μηδενικά που τους κάνουν πιο πλούσιους από όσο ποτέ είχαν τολμήσει να ονειρευτούν.
Τα απίστευτα πλεονάσματα που δημιούργησε ο συνδυασμός φτηνών εργατικών χεριών, κρατικού προστατευτισμού των ισχυρών και καπιταλιστικού τρόπου ανάπτυξης υπό την επίφαση της Λαϊκής Δημοκρατίας, δημιούργησαν αυτή τη δυνατότητα. Η Κίνα δεν έχει την παραμικρή σχέση με τη χώρα που ήταν πριν από 20 χρόνια. Οι φτηνές απομιμήσεις προϊόντων εταιρειών της Δύσης σύντομα θα αποτελέσουν παρελθόν, καθώς οι επιχειρήσεις της χώρας πλέον πρωτοστατούν στην τεχνολογία αιχμής και είναι θέμα χρόνου να αλλάξουν πλήρως οι ρόλοι και οι δυναμικές. Κάτι αντίστοιχο επιχειρείται και στο ποδόσφαιρο. Το να είναι σε θέση μια ομάδα όπως η Σανγκάη να προσφέρει 150 εκατ. ευρώ για έναν παίκτη σαν τον Ομπαμεγιάνγκ αυτό φανερώνει, αλλά μια πιο ενδελεχής ματιά δείχνει πως τα εξωφρενικά ποσά που αντικρίζουν τα μάτια μας δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια βιτρίνα.
Πίσω από τα εντυπωσιακά -ομολογουμένως- εκθέματα που σιγά-σιγά κοσμούν τις προσθήκες της, έχει στηθεί ένα πραγματικό εργοστάσιο με έναν και μοναδικό στόχο: ο επόμενος (ή για την ακρίβεια ο μεθεπόμενος) Ρονάλντο ή Μέσι να μιλάει κινέζικα.
Ο κατά πολλούς διακοσμητικός πρόεδρος της χώρας (από την άποψη ότι λειτουργεί ως εκπρόσωπος των μεγάλων ημεδαπών επιχειρήσεων και πρεσβευτής των συμφερόντων τους στο εξωτερικό) Σι Τζινπίνγκ, έχει βάλει σκοπό της ζωής του να το πετύχει.
Στους κόλπους του Κομμουνιστικού Κόμματος ακούγονται ήδη φωνές που κάνουν λόγο για «φούσκα» που αν σκάσει, το αντίκτυπο θα είναι τέτοιο που επηρεάσει πολύ περισσότερα από το ίδιο το άθλημα. Και σε χώρες όπως η Κίνα, όσα λέει το ΚΚ οφείλουν όλοι να τα λάβουν σοβαρά υπόψη. Έτσι, πριν φτάσουμε σε αυτόν τον πακτωλό εκατομμυρίων προκειμένου να δελεαστούν ποδοσφαιριστές-αστέρια και κατά συνέπεια λαϊκά είδωλα, ξεκίνησε μια προσπάθεια σε δύο επίπεδα αναφορικά με την εγχώρια κατάσταση του σπορ. Έγινε μια τεράστια απόπειρα (που σύμφωνα με όσους παρακολουθούν την κατάσταση ήταν επιτυχημένη) για να καταπολεμηθεί η διαφθορά στο χώρο και παράλληλα μπήκε σε εφαρμογή ένα τεράστιο πρότζεκτ ώστε η Κίνα να φτιάξει τους δικούς της ήρωες.
Ούτε λίγο ούτε πολύ, μετά από έρευνα για στημένα παιχνίδια, 33 άνθρωποι του ποδοσφαίρου (συμπεριλαμβανομένων διεθνών παικτών, διαιτητών και παραγόντων) οδηγήθηκαν εκτός χώρου και κάποιοι εξ αυτών στη φυλακή, ώστε να αποκατασταθεί η πληγωμένη αξιοπιστία. Αυτό ήταν το πρώτο βήμα και η κάθαρση προηγήθηκε της τρελής πολιτικής του να σπρώχνουν απίστευτα ποσά για μεταγραφές. Αλλιώς ποιος θα δεχόταν να βάλει τα λεφτά του σε ένα διεφθαρμένο προϊόν. Τέσσερα χρόνια κράτησε έρευνα, αποδόθηκαν κατηγορίες, κάποιοι καταδικάστηκαν και τέλος.
Απώτερος σκοπός, φυσικά, η δημιουργία μιας δυνατής εθνικής ομάδας τόσο στους άντρες όσο και στις γυναίκες, όπου παλιότερα οι ασιάτισσες ήταν όντως υπολογίσιμη δύναμη. Άλλωστε, πάντα τα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα και οι επιτυχίες τους δημιουργούν μια εθνική ανάταση που θεωρείται απαραίτητη για να υποστηριχτούν τέτοιου τύπου προσπάθειες.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιεύουν οι New York Times, ο Σι δεν είναι διατεθειμένος να επαναλάβει τα λάθη που έγιναν τις περασμένες δεκαετίες. Το σιωπηρό ντιλ είναι πως οι επενδυτές θα φέρουν παιχταράδες κι εκείνος θα δημιουργήσει το κοινό που θα γεμίζει τα γήπεδα, έχοντας στην άκρη του μυαλού του πως έτσι θα είναι αναπάντεχη και η δημιουργία μιας ποδοσφαιρικής κουλτούρας που αύριο-μεθαύριο θα δώσει σπουδαίους Κινέζους ποδοσφαιριστές.
Μέχρι το 2025 θα λειτουργούν στην αχανή επικράτεια της χώρας περισσότερα από 50.000 σχολεία με έμφαση στη διδασκαλία των μυστικών του σπορ, ενώ μέσα στα επόμενα τρία χρόνια υπολογίζεται πως θα έχουν χτιστεί πάνω από 70.000 γήπεδα ποδοσφαίρου. Πώς μεταφράζεται αυτό το νούμερο; Σε 50.000.000 (πενήντα εκατομμύρια) ποδοσφαιριστές, εκ των οποίων περίπου τα τριάντα θα είναι νεαροί μαθητές. Μπορείτε να βγάλετε τα συμπεράσματά σας, αφού πρώτα συγκρίνετε αυτούς τους αριθμούς με τους μόλις 7.000 εγγεγραμμένους ποδοσφαιριστές ηλικίας 13-18 ετών που υπήρχαν το 2011…
Τις ενστάσεις πολλών γονέων που θα προτιμούσαν τα παιδιά τους να παίρνουν μεγαλύτερη προσοχή σε ό,τι αφορά την ακαδημαϊκό μέρος της εκπαίδευσής τους παρά το αθλητικό, έρχεται να κάμψει το ίδιο το κράτος. Όσοι διαθέτουν χρήμα, στέλνουν τα παιδιά τους σε Ακαδημίες όπως η «Evergrande», όπου 24 Ισπανοί προπονητές αναλαμβάνουν να μάθουν σε νεαρά παιδιά τα μυστικά του αθλήματος. Το ετήσιο κόστος αγγίζει τις 7.000 ευρώ. Για τους υπόλοιπους, έχει η Πολιτεία που έρχεται να προσφέρει υποτροφίες και μεγάλες εκπτώσεις σε ελπιδοφόρους παίκτες.
Την τελευταία φορά που οι Κινέζοι έβαλαν κάτι στο μυαλό τους ήταν με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες που φιλοξένησαν το 2008 στο Πεκίνο. Τότε ήταν αποφασισμένοι ότι δεν θα άφηναν κανέναν να τους ξεπεράσει και από τα 16 χρυσά του 2000 έφτασαν στα 51, κυριαρχώντας στα ατομικά αγωνίσματα. Προφανώς το ποδόσφαιρο ως ομαδικό σπορ στηρίζεται σε πολύ περισσότερους καθοριστικούς παράγοντες εκτός της ατομικής ικανότητας, έστω και… πλαγίως υποβοηθούμενης όπως ψιθυρίζει όλος ο πλανήτης, αλλά όταν έχεις στα χέρια σου περίπου 1,5 δισεκατομμύριο επιλογές, οι πιθανότητες να πετύχεις είναι με το μέρος σου.
Με πληροφορίες και φωτογραφίες από nytimes.com και thechinastory.org
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
